خانقاه

خانقاه :

عربی شده واژه پارسی خانگاه می‌باشد. نام‌های دیگر آن "زاویه"،:دویره"، "رباط" و به ترکی استانبولی "تکه" به محل زندگی، آموزش، و گردهم آئی و فعالیت درویشان و صوفیان گفته می‌شود. درگاه و آستانه بیشتر به خانقاه هائی گفته می‌شد که محل زندگی پیر و یا مدفن وی بوده‌است. در دوره‌های گذشته سالک در سیر و سلوک جغرافیائی خود بعنوان استرحتگاه مورد استفاده قرار میگرفت.

خانقاه های ابیانه:

دو خانقاه ابیانه هر دو مربوط به زمان شاه عباس صفوی هستند، دیوارهای خانقاه اشرفه با خطوطی تزیین شده که به ادعای افراد محلی توسط شاگرد بلافصل رضا عباسی تحریر شده است.

دردوره ی شاه عباس صفوی که اسفهان پایثخت ایران شد مقامات دولتی به ابیانه به دلیل اب وهوای مناسب توجه بسیاری داشتند وبه این روستا بسیاررفت و امد می شد به همین دلیل اهالی روستا به فکر خانه ای برای پذیرایی از مهمانان افتادند واین بنا را به نام "خانقاه" بنا نهادند.