ابیانه 

اَبیانه روستایی از توابع بخش مرکزی شهرستان نطنز در استان اصفهان است این روستا در ۴۰ کیلومتری شمال غربی نطنز، در دامنه کوه کرکس است. این روستا بلند ترین نقطه مسکونی در ایران است ارتفاع از سطح دریا در این روستا ۲۲۲۲ متر می‌باشد. به اعتبار معماری بومی و بناهای تاریخی پرتنوعش از روستاهای استثنایی ایران است. ابیانه نقطه‌ای خوش منظره و خوش آب و هوا و دارای موقعیت طبیعی مساعدی است این روستا در تاریخ ۳۰ مرداد ۱۳۵۴ باشمارهٔ ثبت ۱۰۸۹ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده‌است.این روستا در دهستان برزرود قرار داشته و بر اساس سرشماری سال ۱۳۸۵ جمعیت آن (۱۶۰ خانوار) ۳۰۵نفر بوده‌است.در زبان محلی به ابیانه «ویوناً (Viuna) می‌گویند.»وی«(Vi) به‌معنای بید و»ویانه«(Viyane) به‌معنای بیدستان است (ابیانه در گذشته بیدستان بوده‌است). در طول زمان»ویوناً به به «ابیانه» دگرگون شده‌استشمار خانه‌های ابیانه در سرشماری سال ۱۳۶۰ برابر با ۵۰۰ واحد برآورد شده؛ این خانه‌ها تماماً بر روی دامنه پرشیبی در شمال رودخانه برزرود بنا شده‌است، ابیانه در وهلهٔ اول روستایی چند طبقه به‌نظر می‌آید که در بعضی موارد تا چهار طبقهٔ آن‌را می‌توان مشاهده کرد. اتاق‌های ابیانه به پنجره‌های چوبی ارسی مانند مجهزند و اغلب دارای ایوان‌ها و طارمی‌های چوبی پیش آمدهٔ مشرف بر کوچه‌های تنگ و تاریک‌اند که خود به صورت مناظر جالبی درآمده‌اند. نمای خارجی دیوارهای خانه‌های ابیانه با خاک سرخی که معدن آن در مجاورت روستاست پوشیده شده. از آنجا که در دامنه‌های شیبدار ابیانه فضای کافی برای ساختن خانه‌های موردنیاز وجود ندارد در این روستا چنین رسم شده‌است که هر خانواده انبار غار مانندی در تپه‌های یک کیلومتری روستا، در کنار جاده و نرسیده به ابیانه ایجاد نماید. این غارها که در دل تپه‌ها حفر شده‌اند و از بیرون تنها درهای کوتاه و محقر آن نمودار است برای نگهداری دام‌ها و نیز آذوقهٔ زمستانی و اشیای غیرضروری مورد استفاده قرار می‌گیرد.