« در» یعنی آغاز، یعنی ورود، یعنی تازگی. با گذشتن از یک در، در حقیقت از یک مرحله عبور می‌کنیم
و وارد مرحله تازه‌ای می‌شویم. و برای این ویژگی «در» است که ما آن را برای «تولد» برگزیدیم. چون این درها، سال‌های سال است که بر همان پاشنه قدیمی میگردند، اما هنوز و هر بار که از آن بگذری، شروع تازه‌ای را رقم می‌زنند.شاید مهم‌ترین انگیزه بشر از به کار گرفتن در، حفاظت و امنیت است. بشر هر گاه بنایی ساخته، دری برای آن گذاشته و برای آن در قفلی درست کرده است.
از طرفی وجود در به‌منزله حریم و مرز است که گذر از آن ورود به حریم خصوصی محسوب می‌شود. در خانه‌های سنتی ایران دست‌کم چند در وجود داشت که مهم‌ترینش در ورودی خانه بود. این درها غالباً از چوب‌های کلفت ساخته می‌شد و بر آنها قفل‌های کلون‌دار قرار می‌دادند و برای تزیین روکوب‌های پرکاری رویشان می‌گذاشتند.ر خانه‌های قدیمی ایران چند در وجود دارد که البته مهم‌ترینش در ورودی است. یعنی اولین مرحله برای ورود به حریم خانه. جنس چوب، شکل در و تزیینات روی آن به اهمیت صاحب‌خانه یا خود خانه بستگی داشت.
